Nieuws


Masterproef Valletta - donderdag 13 september 2018

Vooraf wist ik al dat Valletta geen makkelijk parcours zou worden wat toegankelijkheid betreft. Rome was al niet makkelijk, maar Valletta is vijf keer zo erg. Zelfs Lissabon verbleekt bij de moeilijkheidsgraad in Valletta.
 
Wat is het probleem? Om te beginnen zijn de stoepen zeer smal. Oke, dat ben ik ook gewend in Antwerpen. Ik mag vaak op mijn thuisbasis kankeren vanwege die stoepen en bestrating, maar na meer dan 12 jaar ben ik eraan gewend. We gaan verder met Valletta. Smalle stoepen die er zeer slecht bij liggen wat stoeptegels betreft. Of er zijn niet eens stoeptegels, maar stenen treden. Voeg daarbij een stijgingspercentage dat menige berg in de Vuelta evenaart en je kunt je voorstellen dat ik af en toe mijn leven waag. En dat allemaal voor jullie. Het leven van een journalist gaat niet over rozen.
 

De straat waarin mijn hotel was gevestigd, 
St. Christopher's Street. De middenweg was bovenaan
te steil om af te dalen, dus moest ik heel
voorzichtig de smalle treden afdalen.
Mezelf vasthoudend aan de kalkstenen muren.
Ik heb het drie dagen lang overleefd!

 
 
Tot nu toe kan ik mij toch wel redden, het is alleen verdomd goed opletten. Als ik eenmaal zou vallen of struikelen, ben ik de sigaar. Voor twee dagen is dit wel te doen. Ik moet er niet aan denken hier iedere dag te moeten lopen. Toch zie ik Maltezen met een kruk, rollator of zelfs elektrische rolstoel. Daar kom je gedeelten van de stad geeneens mee in. Morgen aan mijn gesprekspartners toch eens vragen hoe zij het leven in zo'n stad ervaren met hun beperking. Straks eerst weer alle hens aan dek om de inwendige mens te kunnen nuttigen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst.


Reageren:

Anti-spam vijftien + een = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >